घृष्णेश्वर मंदिराच्या गाभाऱ्यामध्ये वडिलांचा सेवा करताना मृत्यू:आता मुलीची 14 वर्षांपासून सिंगापूरहून येत 16 दिवस सेवा

नाेकरीमुळे मी २०१० मध्ये जर्मनीत होते. मात्र, आई-वडील सेवेसाठी घृष्णेश्वरला आले. मी जर्मनीवरून थेट घृष्णेश्वरला पोहोचले. दोन दिवस सेवा केली. तिसऱ्याच दिवशी वडिलांना गाभाऱ्यातच हृदयविकाराचा झटका आला अन् त्यांचा मृत्यू झाला. तेव्हापासून वडिलांचा वारसा चालवण्यासाठी महाशिवरात्रीदरम्यान मी प्रत्येक वर्षी सेवेसाठी १६ दिवस मंदिरात येते. या सेवेत वडील सोबत असल्याचा अनुभव मला येतो, हे सांगताना श्वेताला अश्रू अनावर झाले. सिंगापूरला बँकिंग क्षेत्रात काम करणाऱ्या श्वेता दांडगे घृष्णेश्वर मंदिरात पिंडीवरील बेलपत्र आणि फुले बाजूला सारत होत्या. मागील १४ वर्षांपासून परदेशातून येऊन १६ दिवस त्या घृष्णेश्वराची सेवा करतात. घृष्णेश्वर मंदिरात पिंडीची सेवा करण्याचा मान शेवाळे आणि दांडगे अशा दोन परिवारांना आहे. वडिलांच्या नोकरीमुळे आम्ही पुण्यात वास्तव्याला होतो. १९७८ पासून आई-वडील दोघे १६ दिवसांच्या सेवेसाठी घृष्णेश्वरला यायचे. तेव्हा शिक्षण सुरू असल्याने मी पुण्यातच आजी-आजोबांजवळ राहायचे अन् एक दिवस दर्शनासाठी यायचे. आपणही येऊन सेवा करावी असे वाटत होते. पण, येणे होत नव्हते. पुढे नोकरीला लागल्यावर मी २००९ मध्ये जर्मनीत राहायला गेले. आई-वडील घृष्णेश्वराच्या सेवेसाठी २०१० मध्ये वेरूळला आले होते. मी भारतात परतणार होते. आई-वडील घृष्णेश्वरला असल्याने थेट इथेच आले. दोन दिवस मीदेखील त्यांच्यासोबत सेवा केली अन् तिसऱ्या दिवशी वडिलांना हृदयविकाराचा झटका आला. त्यांचा मृत्यू मंदिरातच झाला. तेव्हा वडिलांची क्रियाविधी करून तिसऱ्या दिवशी मी मंदिरात सेवेला आले. कारण, वडिलांचे अपूर्ण काम आपण पूर्ण केले पाहिजे, अशी प्रेरणा मिळाल्याचे त्या सांगतात. सेवा देताना वडील सोबत असल्याची अनुभूती येते वडिलांच्या मृत्यूनंतर कुटंुबाचा वारसा म्हणून मी सेवा देऊ लागले. या सेवेत असताना वडील सोबत असल्याची अनुभूती मला येते. यंदा साडेसहा वर्षांच्या मुलीला सिंगापूरला ठेवून मी आले. तिची काळजी घेण्यासाठी सासू-सासरे खास भारतातून सिंगापूरला गेले आहेत. एकूणच मी आता पुढील येणारे अनेक वर्षे घृष्णेश्वराच्या चरणी माझी सेवा देणार असल्याचेही त्या आवर्जून सांगतात.

from महाराष्ट्र | दिव्य मराठी https://ift.tt/2JYm4gx